เคยเหนื่อยไหม เหนื่อย อยากหยุดวิ่ง ไม่อยากทำอะไรที่เราต้องทำ เพื่อให้ได้รับการยอมรับจากคนอื่น เบื่อ อยากปฏิเสธสังคมที่เราอยู่ ไม่อยากรับรู้ อยากทำตัวล่องหน หายไป แต่ยังคงอยู่ เบื่อหน่ายกับความจริงที่เป็นอยู่ อยากเดินออก จากสิ่งที่เราต้องทำทุกวัน ทุกวัน
หากชีวิตมีวันหยุดจริงๆก็ดีนะ หยุดรับ หยุดให้ หยุดแบก หยุดความรู้สึก หยุดทุกความปรารถนา หยุดทุกความสุข ความเศร้า ความสมหวัง ความไม่สมหวัง หยุดที่จะทำตัวมีสาระ หรือหยุดที่ต้องพยายามทำตัวไร้สาระ เมื่อไรกันที่หมดศรัทธาในตัวเอง อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่เหมือน มันเดินมาสุดทาง อยากลืมทุกอย่าง แต่ก็ไม่อาจลบความเจ็บปวดที่มีได้ ที่ไหนที่มีความสุขสุดๆ อีกไม่นาน ความทุกข์ระดับเท่าเทียมกันมันก็ตามมาทันที
เกิด แล้วก็ตาย แต่ระหว่างทาง ระหว่างความเกิดกับความตาย สิ่งที่เรียกว่าการมีชีวิตอยู่นั้น จะใช้มันอย่างไร ให้สงบ ให้เหมือนกับไม่มีชีวิต จะได้ไม่ต้องรู้สึกรู้สาอะไรกับอะไรทั้งนั้น ทำไม การประสบความสำเร็จนั้นมันทุกข์ทรมานขนาดนี้ คนขี้แพ้ ที่ไม่เคยได้ลิ้มรสชัยชนะ คงจะมีความสุขได้มากกว่าหรือเปล่า อะไรที่เรียกร้อง มังกรไฟ ที่เคลื่อนไหว เผาไหม้กายเนื้อแทบจะเป็นจุณ
ลืมซะ หลับซะ สักวัน พักซะ สักนาที ระบายออกมาซะ พ่นไฟออกมาซะ เพื่อเผาตัวตนของตัวเอง ณ ที่นี้ เพื่อให้ใจไหม้จนเป็นขุย และจบ และเจ็บกับมังกรร้าย ที่ร่ายรำอย่างน่าสังเวชนัั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น